Olmuyor!!!

Yaralı gönlüm ağlar, ölü beyin gülerken
Gözlerimdeki yaşlar sessizce dökülürken.
Ruhum da o acılya sımsıkı büzülürken
Hasret yine hasret, nefret yine nefret, olmuyor...

Yine parmaklar masum kalemle kucaklaştı,
Kalem yine durmadı, kağıtla bütünleşti.
Hicranlar kürek oldu, sonsuz kuyuyu eşti;
Şiir yine şiir, zahir yine zahir, olmuyor...

Aşk hançeri saplandı yine o en derine,
Yine lanet yağıyor değişmez kaderime.
Ve taşlar, yine taşlar, oturmadı yerine.
Deprem yine deprem, elem yine elem, olmuyor...

Hapsoldum çıldırarak yalnızlık zindanına,
Çaresizlik zehiri karışıyor kanıma.
Ümidimin gemisi gelmedi yakınıma.
Zehir yine zehir, nehir yine nehir, olmuyor...

Saplanmak yetmedi de aşkın bataklığına,
Yüzümün karalığı, gönlümün aklığına.
Ayrılık yağmurları düştü yalnızlığıma;
Sevda yine sevda, veda yine veda, OLMUYOR!!!..