Olsa İlacı Bunun-Hiç Mecnun Yanar Mıydı?

Dediler ki...
/Bir yudum aldın mı,aşk şarabından-yanarsın/
İnanmadım bu içten söze,ne yazık ki...
Yandım...Yandım da kavruldum,güneş misali.

Dediler ki...
/Deli-divane olur gönlünde,karşılık bulamazsın/
Buna da inanmadı kör kalbim,ne yazık ki...
Fakat bulamadı karşılık,bu avare,biçare gönül,
Hırsını çıkardı,kör kuyulara atarak benliğimi.

Bende sordum şu suali...
Ey bedbaht ruh...
/Sonsuz dert taşırsında,bir yalnızlık mı alamazsın soluna/
Bekledim...bekledim de,bir türlü cevap gelmedi.

Bin yurt dolaştım,bin diyarda zamansızca kaldım,
Sordum...soruşturdum...
Dediler ki...
/Olsa ilacı bunun,hiç Mecnun yanar mıydı?/
İşte bu sefer,şartsız inandım...

Söyleneni dostlara da dedim...
/Olmaz öyle şey,yalan söylemişlerdir/dediler,
Beni çare diye,tabiplere gönderdiler...
/Git göster bakalım,hasta olmuş olan kalbini/
Diye direttiler...

El çek tabip bu yareden,uğraşma çare yok,
Şuraya bir yer kazın,bu illetten ölen çok...

Şimdi güneş vurur,toprak altında ki hayatıma,
Fakat böyle aşk...
Bedelmiş bin kez nefes almaya...



Not:Herkesin bayramını en içten dileklerimle kutlarım.Sevgi dolu bir bayram geçirmeniz dileğiyle,mutlu bayramlar.