Ölü Bebeklerimize

Astılar
Kesik düşler sallandı
Yıkık balkonlarda
Gördüm, şehir asıldı
Çocuk
Annesinin memesinde ölürken
Biz yaktık tüm dilek ağaçlarını
Dilekler küllerin kalbinde
Ulaşırken tanrıya
Tanrı döndü tatilinden
İnsanlık bozdu suskunluğunu

Yeni dilek ağaçları diktik
Yıkık şehirlerin başlarına
Kirli çaputlar sarayım mı?
Yaralarınıza
Hadi gülün!
Sonra kim susturur şehirleri
Ve kanayan urlar gibi
Mutluluk sözcükleri
Fısıldayın kopmuş kulaklarımıza
Bağışla
Ellerim olsa severdim
Saçlarınızı!!


Gün sustu
Kızıla boyadığımız güneş
Battı
Kanın buruk tadı dudaklarımda
Hadi bitirelim bu şiiri!