Ölü Duvak

//

Küçük bir çocuktum
Elimde çoraptan bebeklerim vardı
Duvaksız gelin edildim
Üzerinde kirli ellerin vardı...

//


Kar taneleri değiyor tenime
Terk ettiğiniz toprakların üstünden
Gözleriniz ile geçip
Ruhunuzu bıraktığınız yerlerden


Unutulmuş çocuklar dokunuyor saçlarıma
Adlarına şiirler dökülen
İcrasız eylemlerden yoksun
Yoksulluğa terk edilen


Kana bulanmış bulutlardan geçiyorum
Bilekleri kesilmiş köprülerden
Alnı öpülmemiş cesetler akıyor
Hayâsızlığın galip geldiği şehirlerden


Gelinlikle süslenmiş uçumlar
Martı çığlığında çocuk kahkahaları
Hangi ülkenin limanına uğrarsanız
Tütsülenmiş bir ana ocağı...


Körlüğe alışmış sözlerde
Asılı kalıyor yüreğim
Gözlerimde mahpusluk zincirleri
Umutsuzluk dağlarında kaybolmuş izlerim
Çaresizliğin notaları bu olsa gerek
Duyulmuyor seslerim.



Hiçbir candan ölü çıkmaz bir beden
Ve hiçbir kadere yazılı değil
Onca bedene zulmü mubah eden
Ama bitmeyecek
Boş bedenlerin gözlerindeki mil çekilmeden.