Ölü Melek

'Ruhu ölen kuzucuğa'


Küçük bir begonya
Soruvermişti bir anda
Sorgusuz ve ıslak gözlerinin
Acıya eğreti bakışlarıyla
?Melekler ölür mü amca?
?Hayır yavrum
?O zaman ben melek olacağım büyüyünce

Günahlar arasında açan çiçekler
Hep boyun mu bükmeli
Sevda duvarının oynayan taşları altında kalan hezimetlere
Acısı koklanmamışken henüz
Güneş görmemiş yüreğinde

Göğün arş-ı azamet bir yerlerinde
Melekler ağlıyordu sessizce

Leyl ağıtlarıyla geldi bu kez
Leyl huzuru terk etmişti
Hüzün giyip başlarken raksına
Sadece gökten dökülen ağıtlar vardı
Birde ölü meleğin silueti
Bulutların kirli yüzünde

Ağlıyorum anne
Ar damarım çatladı bu gece
Ağlayabilmenin huzuru da kalsa cebimde
Ve ellerimde
Çocukluğumdan kalma
Düşlerimin umutlu gözleri
Solmaya yüz tutmuşken
Ağlıyorum

Bir melek düştü gökten bu gece
Ayaklarımın dibine
Irzına geçilmiş hayalleri
Kan revan içinde
Sessizce
Sessizce ve duyulmayan çığlıkları
Bir yumruk gibi
Düğümlenmişken boğazında

Ve bir melek ölüyor anne
Rengine inandığım her şey siyaha dönüyor
Güneş doğmamaya yeminli
Sabahın mutluluğu olmasın diye
Yıldızlar kinli
Kaçıyorlar üçer beşer
Ardı sıra karanlığın

Ve bir melek ölüyor anne
Oğlun yalan söyledi ilk kez
Meleklerde ölürmüş elbet
Gözlerimin önünde
Meleklerde ölürmüş
Çığlık çığlığa sessizce


19.10.2012 / Şair-i Gülhan...131