Ölü Şehrin Surları

Herkes kendi ölüsüne ağlar
ağlarken
matemini tutar
silahların gölgesinde

ilk önce
karanlık çöker ölü şehirlerin surlarına
sonra sessizlik

gün batımında başlar
yaprakların rüzgarla dansı

seyrederken
unutursun kendini
nedensiz
sebepsiz
ıslanarak

ya da unutmak gelmiştir içinden...

bazen
bir sokak lambasının altında
çaresiz..

bazen
kimsenin bulamayacağı izbe bir sokakta
sarhoş..
.
.
kapanmayan yaran canını acıtır...

prangalarından firar eden bedeninde
düş'le gerçeği ayırt edeyim derken.
gideceğin yeri de unutursun lambalar teker teker söndüğünde?

nedensiz
sebepsiz
ıslanarak
unutursun kendini

ya da unutmak gelmiştir
nedensiz
sebepsiz...