Ölü Sevici Kent Hikayeleri

Şekilsiz,
Eciş bücüş bir kent kaldı şimdi sığınacağım.
Nasıl yağıyor yağmur,
Nasıl akıyor üstünden şehrin kiri
Arınmışlık kokusu yayılıyor genzime.


Yeniden düşüyorum sanki rahmine annemin,
Yeniden yazılıyor kaderim.


Geçmişimin üzerinde tepinen benliğimin ayakları kanlı,
Kendimin katlinden bitap düşmüşken yüreğim.
Ucuz söylemlerden kendini yaratmaya çalışan ademoğluyla böylesine çelişirken,
Sudan sebepler biriktiriyorum
Her şeye rağmen
Kuraklığı bitecek gözlerimin....


Nedendir ki
Kimse gelmiyor bu yıkık kente.
Adım başı faili meçhul kalmış bir aşkın kanına bulanıyor ellerim.


Gözleri donuklaşmış
Bedenleri buz kesmiş
Hissiz
Nefessiz...
Ölü sevici sokaklarda,
Albenili kandırmacalar
Köpeksiz köy misali kol geziyor.

Sarıdan iğreti bir griye bürünüyor mevsim,
Ne kini kalıyor artık
Ne aşkı mevsimin...


Zamansızı anlatıyor en bilindik şarkılar
Yalnızlaşıyor
Muhakeme yeteneğini yitirmişken
Ölümü sayıklıyor insan.


Kimseyi ıslatamamış yağmurlar düşüyor şimdi bu kente...


Gökyüzü bir gri,
Etraf bir kasvetli ki sorma...


Elimi attığım parça parça dökülmekte.
Kurumaktayken gözlerimi akıttığım denizlerim
Eksilmekte renkli kelimelerim.



Eylül'2009 Aydın...