Ölü Şeyhler Kapısı

şimdi sen sahil yolundasın

gözlerinde martı çığlıkları gülüyorsun

okuldan çıkmış şen şakrak

çocuklar geliyor peşinden

eteklerini çekiştiriyorsunuz rüzgarın

iyisin hoşsun daha ne olsun

ben ise bir sandukanın içinde

Fatihasız bekliyorum

eski sevgililer günü mü bu gün

neden yokum yanında

unut sen şimdi bütün bunları

usul usul eskit beni

küfret çay bardağına hayal koy

gözlerini yum ve iç bir kerede

kahrolup gitsin boğazındaki

o yumruya takılı kalmış kavuşma fikri

biliyor musun kimseler söylemez

hep bir acabası kalır insanın içinde aşk varsa

oysa en çok sen kirlettin kalbimizi

sevimsiz kıskançlık nöbetlerinin sonunda

geldin dikildin ölü şeyhler kapısında

benim sandukam kırıktır örtüm yırtık

geldin gittin paçavraya çevirdin kisvemi

önüme düşürdün külahımı

oysa seni dalyanlara vermeli

kılıç balıklarına inat uzaklara

daha da uzaklara değsin diye gözlerin

hınca hınç zıplamayı öğrenmelisin

o zaman görebilirsin belki

kalbimin sana değen renklerini

o zaman bir deniz şehrinden bozkıra

bağıra çağıra da olsa bakabilirsin belki