Ölü Şiir

Ruhunu okşadım bu gece sevdiğim
Seni kanadım tüm yoksunluğumla
Gecemi aydınlatmaya yetmiyor sokak lambaları
Sesine sesine ağlıyorum..

İç çekiyorum mutluluğa
Yıkıyorum bir inşaatı baştan başa
Kimsesiz kalıyor bulutlar bir sonbahar akşamı
Sıkasım geliyor kafama,bu nasıl hayat ?

İnceden inceye yanıyor
Ve
Sessizliğini kusuyorum sokak lambalarına
Camları kırılıyor evlerin
Ve ben
Serzenişlerimle yıkıyorum bu şehri
Yokluğundan..

Ayaklarım nasır tutmuş
Yürürken fakir sokaklarda
Ya da üç beş gecekondudan çıkan kömür kokusunun
Havayı kararttığı anda
Yine sen geliyorsun aklıma
Karanlık daha bir karanlığa bürünüyor
Nirvanasına ulaşıyor yalnızlığım..

Sanki annesinden ayırmışlar bir çocuğu
Sokaklar çığlık çığlığa..

Yetişin ölü var !
Moloz yığınlarının altında ezildi düşlerim
Kaldık yine baş başa
Ben ve boynu bükük şiirlerim...