Ölü Şiirler Doğar

Hadi dokun içimdeki tufana
Sırtla yalnızlığımı omuzlarına
Çalmadan acıların kapısını arala
Umudu emzir esmer bakışlarında
Yüreğimdeki seni azat eyle
Kaçarcasına git durma



Yaban gecenin kursağında
Yıldızlar kayıyor ölüme
Sazak da donuyor bir yürek
Avazında düğümlü
Boğuluyor kelimeler
İntihar eyleminde
Baş kaldırıyor kısır döngüler
Kaleme asılıyor şiirler
Gelenler yüz üstü düşerken
Gidenler kalleşliğin peşinde



Sadakatten yoksun fahişe duygular
Bir tutkuya dönüşür kahpelikler
Yeni bir yürekte kirlenir sevdalar
İhanetler zincirine yenisi eklenir
Hüzün gözlü bir şair;
Kalemine merhaba derken
Ölü şiirler doğar