Ölüm
hey insanoğlu dur biraz düşün,
nerelerde başlayıp soluyor günün,
ey insanoğlu her kaçsa yaşın,
herkesin canını alıyor ölüm.
padişahlar sultanlar hepside mefta,
sıra kime gelir bilmem bu hafta,
mazlumların düğünü öbür tarafta,
zalimlere kabus geliyor ölüm.
ister dünyada ol istersen ayda,
hakikati gör artık boynunu eyde,
kaçışın ruhuna vermez bir fayda,
her canı her yerde buluyor ölüm.
ölüm için daha çok erken sanma,
nefsinin sözünü duyda inanma,
rabbinden başka birşeyi anma,
seni her daim görüyor ölüm.
besmelesiz duasız güne başlama,
nefsani duyguyla hayal düşleme,
o eşsiz kalbine kibir işleme,
belkide arkandan yürüyor ölüm.
hayatta neler neler geliyor başa,
mal mülk mevki hepside boşa,
istersen dünyada bin yıl yaşa,
yinede muradına eriyor ölüm.
gün gelir seninde bulur kokunu,
sanmaki gelirken vurur kapını,
ruhunu çıkarır alır yükünü,
havetsiz misafir oluyor ölüm.
gel hakka kul ol insan kardeşim,
sonra o mahşerde durmaz gözyaşın,
ne dostun olur nede sırdaşın,
bak daha gelmemiş,duruyor ölüm.
şiiriniz bana şu cümleyi hatırlattı: ölüm var ey dost, ölenler hep yaşlı mı? tebrikler güzel şiiriniz için...