Ölüm

Bir öksüz yetim gönül
Beğen kendine yenilgilerden bir yenilgi daha
Hiç mi akıllanmazsın sen ah
Hiç mi ders almazsın

Aynı hatayı yapıp
Farklı sonuçlar bekleyerek
Bir zırdeliden farksızsın.*

Ah bu ince sızı
Kana bulanmış bir ırmak gibi
Bağrımı yararak hep akacak mı?

Şu dillere destan güneş
Bir gün olsun bu izbe ruhun odalarına
Doğacak mı?

Bir kez olsun içten bir tebessüm
Yerleşecek mi dudaklarıma
Ardından kederin gelmediği

Sen ki ölüm
En çok arzulandığın an gelmezsin
En az hayat kadar adisin.


22.11.12


(*Ainstein)