Ölüm

Sonsuzluğun içinde bulanırken karanlık,
gözler kapanınca, kapakları hudut vurur.
Buhardan ruhlar üstüne üstüne durur,
üşüşürler, hoyrat karabasanlar.

Sözlerin ve alt dudağında çekilir,
susuzluktan yanın çorak yuvasına.
Zaman,cimridir nefesine, ne yaman!
Ellerin,ellerin ve saçları gözlerinin puslanacaktır.

Bir sabah,bir gece ne mevsim ne akşam...
Bir dost,eş dahi kalmamış senden başka.
Ya pişmanlıklar sıkıntıyla ya da cefalar mükafatla
bulur sonuç, yoktur yaşla, göğsü bağlanan Kuran'la
mühim olanı takva.

Pullar rakamı büyük, altın kalıp şatolardan
kalmış mıdır ki sana kalsın, beyaz bir sütreden başka.
Bir ezanla başlayan, bitecektir es Salah !
Ressam sensin bu tablonun, fırçalar versin ferah.