Ölüm Bana K/ar Kalır

Ayrılık ölümden daha zor
b/aşka anlamı varsa yürek yanar düşüm ayıklanır

acılarımla kol kola yürürüm senli yolları
acıya boyanan yollar kurur yarılan toprak
ölüm gibi
ayrılığın zoruna kaldıkça her mevsim kışa döner


ardında yüreğim söner külleri savurur bulutlar
bir b/akış yok eder tüm umutları
ayrılık öldürür beni ah ayrılık

ardın sıra kaybolan aylar yıllara durur
umutlar dağılır kara bulutlar ardında
dizilir günler aylar yıllara vurur
sıralanır dağ gibi

umutlar dağılır bulutlar gibi
yüreğimin yamaçlarında
ayrılık kalır içimde sensizlik yokluğuna yoldaşım olur
sen gidince bir cemalin ruhumda asılı kalır

ve ardında dökülen gözyaşlarım
birde yüreğime dikilen ağacın kurur
artık suların b/akmaz yüzüme
artık yokluğun hüzün s/atar içime

sen yokken
gidişinle karalar bağlarım
gönül t/ahtıma gözlerim yollara durur

şimdi yine kaderi sana bağladım
iki ölüm
bir yüreğim
iki gözüm
bir gönlüme kalışınla
düşüme sardığım ölüm yazıyor
hasrete kol gezer g/özlerim

ayrılık kör
ayrılık ölüm satar
her uyanışımda yokluğunla yoldaş oluyorum
gitme
gittiğin yerler uzak kalır
bırakma beni yollara

düşer göz nurum şevkime karışır
yağmurlar gibi toprağa düşer her damlası
gözlerim yollara hasretine koyma

gidersen
dara kalır yüreğimin ağacı kurur
yollara uzanır ölüm yakın durur
her anım yokluğunla yaşarım
hep sularda endamın s/ayıklarım

gidersen
ölüme yoldaşça b/akar giderim
gözlerim yollarına mesken kurarım
ölüm bana k/ar kalır güzelim!

gidersen
gözyaşımla yağmur olurum
ölüm gibi ayrılığın gözüne kalırım
b/akar bakar ölürüm

02*11*13*Karataş*

not: Resme yazılan şiir hep çocuk gibi ağladı resme...