Ölüm Bazen Yaza Benzer

1.
nerelere sürgün edilirsen edil
gelir seni bulur doğduğun kent.
yaşanılmış günler.. kışlar - baharların,
bazen yeni açmış bir çiçeğin tazeliğinde
bazen de solgun yaprakların bıraktığı
anılar kadar gelir.
görürsün sular çekildiğinde izlerini;
eli yüzü donmuş insanlar
farkında bile değildir gittiğin yollarda...
sürgünlerde ölüm bazen yaza benzer.

2.
kendi sürgünlerim düşer önüme:
her seferinde gelip bulmuştur doğduğum köy:
çamura saplanmış lastik ayakkabılarım,
ayak izlerimin küçüklüğüne uygun çantam
ve okul sonraları kramponların içine sıkışmış yüreğim.
merdivenlerde çıkardıkları sesleri hala kulaklarımda.

3.
mesela kovboyculuk oynadığımız günler
bakar asmaların arasından:
bir elimden Teksas, diğerinden Tommiks tutar
götürürler sonrasında ne çok kitaplara.
ah Pamukşa yolu, ah Süleyman amca...
kızılderili olduğum gün tanıdım oku, yayı
ve fındık bahçende seni.
kaçarım, bağırmaların hala arkamda.

yüzmeler;
minik minik başlar..
ılıca sularında kurbağa sesleri ile
bazen kimselerin hissedemediği kadar özgür
ardından buruşuk ellerimle dut toplamalar.
çocuk ellerimde yaz ne güzel:
karpuz, incir, derken üzümler
pekmez yapılan gecelere açılır.
ne çok ayva, ardından kar - kış:
eli yüzü donmuş insanlar karşılar.

4.
çınarın dalına kurulan salıncaklarda
türküler söylerdi Rumeli kokan mavi gözlü sarışın kızlar.
ne çok efkar dağıtır, ne çok ta haykırırdık,
içimizde biriken direnişlerdi işte!
ah! nerede, hangi çocuk bilir bugün,
kaldı mı bir yerlerde bir köy?

5.
çocukken ne çok para atardık gökyüzüne
ister kader de, istersen küfret istediğin kadar
kaybedilen oyunların bir tarafı hep yazı gelirdi.
solgun bir yaprağın ucunda
yaşayamadıklarımız kadar ölü her yer..

6.
nerelere sürgün edilirsen edil
gelir seni bulur doğduğun kent.
gaz lambalarının ışığında bırakılan
anılar kadar,
yollara vurmasın bir kere yağmur
sürgünlerde ölüm bazen yaza benzer.


Eylül, 2018