Ölüm Benimle Oynaşıyor (2)

Kadınlar soyunmuş günahlarıma
Ellerinde katran karası düşlerim
Çığlıklar peşimde koşuyor
Düştüğüm yollara serilmiş siluetim
Tanrıya maskara yaptığım zaman
Utanıyor suratıma bakmaya
İliklerime ektiği vedalı yara çoğaldıkça




Baldırı çıplak yalanlar yine gebe
Yıkandığım suyun aklına girip
Kanıyla besleniyorlar
Bedenimde cehennemden yeşeren
Sancılı yangınlar
Fırtına emziriyor rüzgârıyla
Büyüyor aynı isimde
Binlerce kimliği bozguna uğramış sevda





Şair esir alıyor yüreğimi
Sessizce sevişiyoruz
Her şiirinde sonmuş gibi
İmgesinde susuyoruz
Yutkunuyoruz kursağımıza takılan nefesleri
Kelimelerin belinden sarıp çekiyoruz kendimize
Soğuyan acı sözleri ısıtıyoruz öpüşlerimizle


Ve?
Bir şarkıyı sarıyoruz avuçlarımızla
Basıyoruz çocuğumuz gibi bağrımıza
O anda Kızıl Irmak doluyor gözümüzdeki karanlık kuyuya
Tükeniyoruz dokunmadan yaşamlarımıza





__Göğsünden akan şefkatiyle
__Annem çağırıyor kucağına
__Tam koşarken
__Şeytan çelme takıyor
__Dudaklarımdaki umutlara





Çürük hayallerim
Dişlerimin arasında ekşidikçe
Genzimde sızlıyor geçmişim
Kafesler örülüyor önüm sıra
Kirpiklerimin arasında ağlayan onca yüz
Cesaretimin yakasından yapışıp
Kaçamıyorum ?
Özgürlük satılırken insan pazarında




Bırakırken kendimi
Sürgün edildiğim beyaz duvarların kollarına
Asılıyor ruhum kirli tavana
Kapatıyorum gözlerimi kör bir rüyaya
Haylaz gülüşünü iliklemiş yanağına
Bu kez ölüm çocuk kılığıyla karşım da
Umut kokan ellerini uzatıp
Gel oyun oynayalım diyor musalla taşında