Ölüm Bile Korkar

Yorgun cümleler kuruyorum
Yorgun düşüncelerimin üstüne
Bir çöplüğü andıran bir gönül
Artık sevdalara mensup bir yürek

Kırık kalpler sokaklarında geziyorum
Tamiri zor gönüller barınağında
İnce sıska sevdalara gebe dünyam
Bir avuç göz yaşı yudum yudum.

Arnavut kaldırımlarını andırıyor hitaplar
Yazdığım her romanın katili bu sevdalar
Nereye varsam aynı şarkı bu radyoda çalar
Çeyrek kabadayı sokaklarında ağır romanlar

Yaralar beni düşüncelerime sıkılan tüm kurşunlar
Özgür değilim artık yaşamak bundan ibaretse eğer
Tüm gecelerime senin mecalin ansızın girer
Kalk gidelim desem yalnızlık beni uçuruma iter

Yorgun akşamların ardında sarhoş sabahlar
Kolu kırık kapılar gibi sahipsiz bu sevdalar
Yolu, yurdu yok bu sevdanın ucube köşelerde sabahlar
Kalk gidelim desem yalnızlığıma ağlar zifiri karanlıklar

Suçlu gibi ızdırap içindeyim tutanaklara yazılmış sevdam
Adım sevda hükümlüsü diye anılır olmuş mecalim günahkar
Mahpus yatacaksam yatayım kazın iki metre bir mezar
Aşk acısı ağır olur ölüm bile benden korkar, arkamdan ağlar...



17.11.2012 01.08