Ölüm Bizi Ayırmadan

keşke, konuşabilseydik birbirimizle!
kendimizle!
zaman hep dardı.
ilerde konuşabileceğimiz günler vardı.
birbirimizle ve kendimizle ilgili,
sayısız önyargılarımız vardı.
kimini aşmak istedik,
kimine sımsıkı yapışmak,
belki de farketmeksizin,
bütünleşip yaşamak istedik.

yanlışlarımızı ve başarısızlarımızı abartıp
hep hayatla yarıştık.
mutsuzluk yazgımız oldu.
acıyla sarsıldık.
oturup ağladık kendimize birbirimize.

biz bir görüntüydük belki de,
kurgulara boyun eğen.
ailelerimizin ve toplumun yansıması.
anlar mıydık birbirimizi bilmem.
ne olurdu deneyebilseydik
ölüm bizi ayırmadan.