Ölüm de Sensin Artık Yaşam da

Şehrin ışıkları gibi 

yanıp sönüyor yine hayallerim.

Dünyaya sönüp, sana yanıyor bak

Görüp de dokunamadığım manzarasın 

sen benim aşk ufkumda

Bir kedi gibi camdan bakan güneş ısıtır 

içimde sana ektiğim filizleri

D/ermesi zor...

Gece üstümü örten ay kadar 

şefkatlidir narin ellerin 

Yine de dokunsan eririm

Bir d/okunsan yüreğime 

sağır olur bildiğim tüm masallar

Ben susarım kalbim dile gelir

Ben susarım suya kanar mecnunlar 

Yine de sen derim

İlle de sen

Gün yine seninle ölürken

Bir yıldız kayar aklımın uzayından

Henüz aynı hizada duran 

üç yıldız kadar kusursuz değilim aynanda

Bir meleğin yazarken görünmez elleri

Sevaplarım alamaz kalbimden kirleri

Oysa sen nasıl temiz, 

nasıl berrak bakarsın avuçlarımdan uçanlara

Sonra yazılırsın işte senli sensiz bahtımın tüm yazgısına

Yerli yersiz duyguları kültablasına basarım

Yine de sen kokar dokunduğun yerlerim

Ben yazamam belki ama

Sen her türlü şiir olursun alnımda

Ben yazamam ama

Seni anlatır b/aktığım aşk nehirleri  

Daha çok okurum seni

Daha çok sarsılmaz bir Fatiha gibi

A benim zihnimin dağarcığı yetmeyenim

Şimdi sana çıkmayan yolu ben neyleyim

Aslen bir yolsun sen bende

Gözümün görmediği yerlere uzanan

Haşa bir yol hikayesi değil 

Bir yol ki sonunda cennet olan

Bir yol ki tozunda nefsim olan

Sen başlı başına bir şifa

Başlı başına bir ihyasın ruhuma

Sen bir kandil kalbimin karartısına

Sen bir dirayet bir güvercin yuvasına

Ne gam aşkı ben gibi tadana

O ki yediveren gönül bağımda

Neylesin artık bu toprak beni

Ölüm de sensin artık yaşam da