Ölüm Fısıltısı

Nefes alip vermek caresizliginde bir geceydi.
Kuşlar suskundu.
Sanırım en aci gerçek buydu.
Birden cobanyildiziyla bakıştik,
Ölmem gerektiğini hissettim.
Ölmeliydim, çünkü dolunaya bakmaya cesaret edemiyordum.
Gökyüzünde birileri vardi, burda hiçler..
Ölmeliydim, hiclikten ödüm kopuyordu!
Yaşam aslinda bana bir şans vermişti,
Bir melek yollamisti dolunay.
Sahip olduğum en güzel şey,
Hatta bana ait olan tek şey buydu.
Ama ben ne yaptim?
Ben onun da kanatlarini kirdim,
Artik geri donemezdi, o da bu boktan diyarda yaşamak zorundaydi.
Dokundugum herşeyi kiriyordum.
Ölmeliydim, çünkü Jack Daniels' i çaya tercih etmiştim.
Ölmeliydim çünkü arada ictigim iki biranin hakkini veremiyordum.
Ölmeliydim, çünkü Yunus Emre'yi tanimiyordum!
Günah kokuyordum..

Ve işte kuşların sustugu bir gece,
Ates böcekleri konuştu.
Annem vardi, gözlerini çıkarmıştı, çok korkuyordum, soruyordu:"Nasil?"
Birden annemin arkasinda sevdiğimin golgesini gördüğümü hissettim..
Hic bu kadar guzel ölmemiştim...