Ölüm Gibidir Ayrılık

Ölüm gibidir ayrılık
Bırakmaz boyun eğip kabullenmekten başka çare
Aldırmaz gözünden akan yaşlara
Kulak asmaz çırpınışlarına

Ses edemezsin gidişine
Diyemezsin beni bırakma
Uzattığın el kalır hep boşlukta
Yalnızlıktır tek dostun ayrılıkta
Anılar bile yetmez zamanla seni avutmaya
Hüzünlenirsin onun yokluğunda
İsyan edersin kadere
Yalvarırsın Allah'a onu bana geri ver diye
Ama ne yaparsan yap dönmez giden geriye

Yaşamak kaybeder anlamını o olmayınca
Dayayıp silahı kafana
Son vermek istersin hayatına
Yapamazsın
O zaman anlarsın
Ölemez insan iki defa

Ne yapsan boşuna
Dönmeyecek giden sevgili
Ondan geriye kalan
Birkaç hatıra, bir de yüreğindeki kanayan yara
Ne yapsan çare olmaz acına
Onsuzluğun ateşi yakıp kül eder her şeyi

Alışmak zorundasındır yalnızlığa
Yüreğin tutsak olsa da
Öğrenmelisin yaşamayı bu yürek acısıyla
Kaybedince bir yakınını
Zaman hafifletir acını
Oysa zamanın bile tahammülü yoktur yalnızlığa