Ölüm Kadar Hasret Kokuyor Sevmek

Gitme Nazlım!
şimdi dağların tüm çicekleri sana küsmüş
yürek zindanda gülüşlerim seninle k/anıyor

aramızda on yaş yoksa dağlar uzatıyor
kederi
tasayı
özlemi
hasreti bitmiyor sevdamın gül kokan yüreği
dağlar duman duman yayılıyor uzaklarda

bir sesin var içimde haykırışım tuzak sandığım
düşlerimden aldım gidiyor bir zalim melek in aşkından
her düşünüşte bir ömür gidiyor
her özlem duyduğumda hasretimle ölüp ölüp diriliyorum

sevdikçe taş oluyorum sabahlarım sabırtaşı oldu yüreklerde
sevdikçe taş olur bu yürek
sevmeyle sel oluruz akarız yüreklerde
konuşmayla olur dillerimiz savaştıkça can oluruz yollarına

dost bülbüle döndük ahalimiz
her sabahın doğuşuna ayaz vaktine durdukça selama
güneşinle doğuyor ruhum seninle istasyon yollarında
gitmek gelmek haykırışımla yer gök çinlanıyor hasretim
seni duyar olurum yüreğim paranparça

git dedimse
gitme dost ben geliyorum
şimdi dağların çicekleri solmuşsa sana küstüm söyleyemem ki
söylediğim yanarsın dost bildiğine

solmuş güle döndü gidişinle
ah güzeller güzeli dost bir selamım var nazlı yare
duymanı beni taşın kerderine b/ağlama
gitmek gelmek zor olsada

var ölüm kadar seni sevmek kadar gülüşlerini özledim
ve ölüme bir selam bin sevda yemini bağladım
ölüm kadar hasret kokuyor sevmek

21*10*12*Karataş