Ölüm Kokan Ruhlar
/Bedenimiz değil, ruhumuz gömüldü mezara/
Gözlerinin değdiği yerleri ruhumla okşuyorum.
Ruhum ölüm kokuyor.
Sen
Saçlarımı seviyorsun ruhunun elleriyle
Ruhun ölüm kokuyor.
Hayatın
Eteğini çekiştirerek
Kopuyoruz
Geleceğimizden.
Bu defa arınalım sevgilim
Musalla taşında
Tükenmişliğimizden.
Azrail'in soğuk ellerinde
Son bir çırpınışla özür dileyelim
Ardımızda bıraktığımız yıpranmış bedenlerimizden.
Ve bırakalım sevdamızı çiçek yerine
Mezarımızın üzerine
İçlerindeki acıyı ağlayarak dökenler
Yeşertsinler diye yeniden.
Gözlerinin deydiği yerleri ruhumla okşuyorum Ryhum ölüm kokuyor
elelrine sağlık 👍👍👍👍
" biz gidiyoruz dünya! sen çok yaşa e mi? "
İbrahim Tenekeci ...
yahut Yunus'un dediği gibi:
biz dünyadan gider olduk kalanlara selam olsun ardımızdan hayır dua kılanlara selam olsun
/ Bedenimiz değil, ruhumuz gömüldü mezara /
ve h-ey gidi yüce ruh....bunu sen de biliyorsun göğe uzanmışlığımızın tılsımında farzet ki yeniden doğduk
doruklarda maviye ve ışığa boyanıp da öyle nura gark olduk
şimdi hazırda her yanımız ölüm kokmuşken ..........ölüm-ün dahi elleri olurmuş ki bunu anladık!
toprağın altında da biz birbirimizi s e v d i k!
son noktada... son perde ya da yaşatmak için sevdamızı ..........belki,
benim halâ u m u d u m var
bu barışmak içindir ki ölü bedenlerimizden birbirimizden, Azrail'in pençesine düşende o herbirimizden
hani o kıraçlığında bütün bir sevdamızın susuz o ilkyazlarınn, yalancı baharlara hani o ilk gebe kalmışlığında yüreklere kor düşüren bir -hiç-lik yangınında hani
zira biz gidenlerden idik
bırakalım bizden sonra gelenler biz olup da bizim yerimize yeşertsinler gönül topraklarımızı
ölü topraklarında
bir mezarlıkta / 😕
Ercan //
..yeşil ve çiçek finalin sembolleri ölüm düşüncesinin gerçekçi yanları sevda metaforunda..teşekkürler merve hanım..tebrikler...