Ölüm Kokuyorum

daha demin
geceye teslim ettim kendimi...
sonu yok
yarının ardı gene gecey...bittim! ..
simsiyah kuşlar gagaladı yıldızlarımı, ışığımı tükettim...
bütün merhabalarım karanlığaydı zaten
güneşi unutup
selamı sabahı kestim...

daha demin
terk edip gittim kendimi...
bir yığın et ve kemik kaldı geride
bir de sana yazdığım son şiir:
'pullarını elledim'

şimdi neredeyim?

anlamı yok artık kolumun
ayaklarımın
gövdemin ve yüzümün...
yüreğim benimle ya
işte özgür, işte seninleyim...

açan çiçeğe renk olmuşum hazanda
solan yaprağa umut! ..
kuşun kanadıyım göç yollarında
uçuyorum
bir havalanıp, bir konup! ..

yorgunum!
'aç kapını hancı! ' desem
kapatacak biliyorum!
neler yaşadım ki böyle
derin kuyulara atılan can gibi
ölüm kokuyorum! .

uzaksın sen, uzağa vurgunum
bunun içindi kendimi terk edişim
bunun içindi geceye gidişim...
lakin
seni bulduğum yerde kalamayacağım kesin
çünkü
yüreği elinde
adımsız, ayaksız yolcuyum...