Ölüm Seni Andıkca

Ölüm..seni andıkca aklım durup şaşıyor,
Tadına doyulmayan dünya donup kalıyor,
Uğruna her eziyet cefa cekilen mallar,
Bir anda değersizce bir köşeden bakıyor.

Her güzeli kenara bir anda silip attın,
Heyki budala nefis ne yazıkki battın,
Geri dönüş olmayan bir hesaba koşarken,
Beni azgın ateşe kac kuruşa sattın.

Yazık yazık ömrüme emeğe ve canlara,
Eyvah! gercekten yazık ebedi sanılanlara,
Ebedi yaratıcı yarattı diye bizi,
Müjdeler olsun elbet ebedi yaşayanlara.

Koştur koştur sorgusuz sualsiz bu yollara,
Atıl ve nefis icin topla bir kac curcuna,
Sırtındaki heybeyi üşenme hele ac bak,
Gör ne icin uğraştın bunca senedir heyhat!

Ölüm..seni andıkca her hayalim anlamsız,
Beslediğim ümitler yılgın yorgun kavgasız,
Geleceğe bakarken sanki hem var yok gibi,
Yaşadığım onca gün gercek değil hayali,
Başımı kaldırıpta daldığım gök mavisi,
Gercekten herşey fani YA RAB! yalnız sensin ebedi....