Ölüm Sessizliği
Gidiyorum bir tahta parçasının içinde,
Bir ıslaklık var yanaklarımda
Ne kadar bağırmak istesemde duyaramıyorum sesimi,
Çaresizliğinde böylese.
Gidiyorum bir tahta parçasının içinde,
Birden ışık sızıyor gözüme,
Eller değiyor yüzüme
Sesisimi çıkarmak istesemde
Dilim dönmüyor yerinde
Çaresiz kalmışım yine.
Uzaktan gelen sesli uğultular,
Yakarışlar, ağlayışlar...
Üzerinde taşındığım omuzlar
Kalbim atmasada
Sarılmış korkular
Ölüm son değil ama,
Hatırladığım tek şey toprak ana..
ölümün en güzel tanımını yapmışsın şiirinde .. çaresizlik hakim yine..😥
Ellerine yüreğine sağlık.Başarılı çalışmalar dilerim Tebrikler
Tebrik ederim Didem.
Çok güzel, sade, olduğu gibi ve hayalciydi. Okumayı en çok sevdiğim tarz 🙂
Devamına, çoklarına.