Ölüm T/uzaktı Gözlerinde
Muazzam Emine Ergüney'e...
'Çevir beni yanıma Işın
Ne sağıma ne de soluma...'
S/atın taşını duvarını
Bana kokusunu verin dünün
Kolunda salınan bileziğin
Teninde çarpan kolyenin
Ruh ahengini teslimleyin sözlerime
Yığın taşı toprağı
Kimse çalmasın gecenin kapısını
Süpürün düne ait ne varsa
Çekin ipini hayatın
Üşü(t)mesin gönül uğurlamalarım
Varsın açmasın mor menekşen
Ya da selamlamasın v/arını yılbaşı çiçeğin
Ne gam!
Senliği s/arar günüm
Kan ağlar Ganita
Anne yanım sağar gülüşüm
Tıkar yalnızlığımı soluğun
Yıkılır sensizlik öksüz kalışlarıma
Ç/anlar sar(s)ar sana ait duruşumu
Uzar gölgeler yokluk peşrevlerinde
İstemem taş duvar bakımlarını
Ya da arka balkon med cezirlerini
Bana an fırtınalarını s/al anne
Yığ gönlünü entari günlüğüne
S/oluklansın düne ait ne varsa
Ve üfür nefesini
Dua b/ağlarından...
Ürke selamlar eyle gitmelerine
Çağla figanını indirimlerine hatmin
Üç beş kol daha ekle 'hasır'ına hayatın
Al beni toprağının göğsüne
Al da emzir anne...
Bir anne'ye yakışmıyor ölüm bir de çocuğa. bize geldiğinde ise çoktan gitmiş olacağız ve iki çift lafımız olamayacak ölüme dair...
ama vakit varken söylemeli;
bütün yalnızlıkların en başıdır, bütün sahipsizliklerin en köteklenmiş yanı. bağrımıza basılacak koca bir boşluk kalır geriye.
size de sabır dilerim... ama bu duygulu şiiriniz içinde boynu bükük bir teşekkür sunarım...
esen kalın, şiirdi...
Kimse çalmasın gecenin kapısını Süpürün düne ait ne varsa Çekin ipini hayatın Üşü(t)mesin gönül uğurlamalarım
Varsın açmasın mor menekşen Ya da selamlamasın v/arını yılbaşı çiçeğin
geç de olsa bu şiire uğramanın sevincini yaşadım. Anne kokmuş şiir,yüreğinize sağlık hocam...
Nasıl etmelide ağlayabilmeli Farkına bile varmadan Nasıl etmelide ağlayabilmeli Ayıpsız, Aşikare, Yağmur misali Kara günde bile dikili taş gibi Dinelirsin yine yavrum Erişmek ne müşkülmüş meğer Analar gibi ağlamanın yiğitliğine N.H.R
Baktığımız her yerde anamız vardır onun hayalini bile gördüğümüz vakit umut geri döner bize. Her anı ayan olur yokluğunda,hüzün sarar dört bir yanımızı bezeriz canımızdan, yanar sinemiz 'duy anne duy olmuyor sensiz al götür kısık sesimi gittiğin yere' der o an esse bir boran gönüllü teslim ederiz canımızı onun uğruna, ama olmuyor işte, ne yapsak geri getiremiyoruz, sonra gerçeği kabulleniyor anılarıyla yaşamaya devam ediyoruz, çünkü bu hayatın en hakiki gerçeği.
Üşüyorum Anne Bak üşüyorum Isınmak istiyorum Kucağın nerde Ya o şevkatli ellerin Yalnız gecelerimde Sokulduğum göğsün ve içimde gülümseyen yüzün nerde Nerde anne.
Zamanı gelince giderler, en sevdiklerini bile geride bırakarak, boşluğu dolmaz bilirim Işın bey, yerine hiç bir şey konmaz, küçücük yüreğimizin en büyük yanını alır ana sevgisi. Ve bilirler ki bu gitmenin önüne kimse geçemez, canından can verdiği varlıklar bile.
Sabır diliyorum. Yüreğinize sağlık...
Onlar ki, ayaklarının altına serilmiş olan cennette huzur içinde sevdikleriyle kavuşmayı beklerler.
İçli bir şiirdi Işın Bey, dokunup yaktı yüreklerimizi.
Allah rahmet eylesin.Sizlere de sabırlar versin.
anne nefesi kokan nadide bir satırlar şaheseri olmuş,dizeler hem dokunaklı hemde düşündüren bir dokuya sahip.içten tebriklerimi sunarım Allahtan da gani gani rahmet dilerim anneniz muhterem kişi için..