Ölüme Direnen Bedenlerin Sevda Yemini

hani cesurdu
hep anlatılandın ya
gönüllere yazılan neferdin

hani yüreği demirdi
yürek yakardın ya
hani çok sıcaktın candın
yoluna yoldaş bildiğindin

hani yürürdün ya
giderken bile
etrafına ışık s/açardın
karanlıklar içinde...

işte
neden y/anmayayım
böyle yoldaş için yanmaya
ağırdı yüreğimin acıyan yolları
tarihle birleşen gerçekliğin isyanıydın

bilirsin
yüreğinde bir sevda seli
umuda türkü yakanlara
ölüme gülene
korkusuzca yürüyenlere...
ve
büyüyen fidanlara selam olsun

bilirim ki
doğru yolların yokuşuna k/almadan
doğru söze k/aldıysan
unutma
Memo isyana durursa
dağlara doğru yol biter

ellerimin teri sende
en çok üşümelerim
gönülden esen sıcaklığınla geçer s/andım
sonra anladım ki
geçmez zaman tünelinde
kaybolan acılara pervane y/andığım
umudu adına güneşe yürüyendin

yine başladı
yol uzun umuda yürürken
gözlerinden kalan b/akışların
her yeni güne k/alışımın
sana olan tutkuma yol s/ayan
kardelen çiçekleri büyüsede
acıyandı
içimdeki yaralar

kışın tipi suğuk kasırgalarına tutulsada
ateşin dermanı yok oldu
benden sana olan sevdam

gönlümün gün görmemiş b/ahtına
benden sana olan ne varsa
acı tatlı sevda adına...
yürek sızısı çeken canların
kekik kokusu yola say

ezik bir yüreğin kanadı kırık bir kuşun tetirginliği
ve
tomurcuk fidanların kırılan dalları
ölüme direnen bedenleri
yok sayanlarına yaşam gülüşleri

zamansız sevdalara
heba edilen
her geçen zamana bırakırken
sana olan tutkumdu
ölüme direnen bedenlerin
sevda yemini ...

02*Aralık*11*Karataş

03 Aralık 2011 1378 şiiri var.
Yorumlar