Ölüme Yürüyen Adam

planlanmış bir ölüme doğru gidiyordu
ve ölüye benzeyen bir bakışla baktı geçmişine
ve hayat onun yanından;
coşar gibi, bir nehir gibi akıp gidiyordu.

adam ölmeden önce söyle düşünüyordu
kalbim ki gizli gerillası yalnızlıgın
ellerimde yalnızlığın boynu bükük zambakları
ve ayrılık yarim sırtımda derin bir yük

bıktım artık yalnızlıktan bu kadar yeter,
bakmadan cizerim yalnılıgın haritasını
ne zaman gülecek yüzüme kader.

yüzümdeki derin kırışıklıklara bakmayın
daha 40 ımı doldurmadım
ama neden bu kadar yalnızım
sucum nedir Allahım.

diyordu genc adam düşünüyordu
yalnızlıktan bunalmıştı harekete başklamasına ramak kalmıştı
ama ama aniden telefon caldı

sizce telefonla arayan nasıl biri olmalıydı
genc adam nasıl davranmalıydı
bu öykünün sonu ne olmalıydı.