Ölümle Başbaşa Olmaz Annem

Annem!
Şimdi kocaman bir yük var omuzlarımda.
Taşınması güç, dokunsan düşecek sanki.
Hele bu dünya yokmu annem,
Sanki cehennem, sanki fırtına, sanki ölüm!
Olmadı, iyi bir evlat olmadın!
Gidiyorum de,dönemem...
Şimdi sonkez öp, kokla, sarıl doya doya
Kızın sana hasret annem...

Gitme, henüz büyümedim, çok küçüğüm...
Bakman gereken birçok şey var daha.
En başta süslemelisin beni hüzünle,
Üzerime yılları giydirip büyütmelisin.
Yaşımın verdiği çizgiler olmalı yüzümde,
Gözlerinde gittikçe büyüyen yaşlardan olmalı bendede.
Saçlarımı beyaza boyamalısın,
Sırtımda binbir çile taşımalıyım
Tıpkı senin gibi, beraber gitmeliyiz annem...

Hayır annem, kapatma deniz gözlerini
İzlemeliyim, sitemli dalgalarını görmeliyim baktıkça
Ohh demeliyim annem, kokunu almalıyım.
Ruhun zırh olmalı nefsimin düşmanlarına.
Henüz günah nedir bilmiyorum, öğretmelisin annem.
Kızım demelisin,sarmalısın beni kollarına,
Bağrına basmalısın, sevmeyi öğretmelisin annem.
Fakat şimdi değil gitmeler, böyle soğuk olmamalı
Bir ilkbahar günü, benimle olmalı
Ölümle başbaşa olmaz, bırakamam annem