Ölümle Öpüşürken

Akşamın yalnızlığı sararken sokakları
Gökyüzüne bakarak yıldızımı ararım
Bilmem o da gördümü ağaran şakakları
Ne zaman kayacaksın diye haber sorarım

Hayat ne acımasız neden zalimdir zaman
Nerede sevdiklerim hasretle andım her an
Ah vahla geçer ömür vermez ki bize aman
Sevdiğimle saati hep vedaya kurarım

Öksüzüm, kimsesizim dert içime akıyor
Yaşanmayan günlerim ciğerimi yakıyor
Felek benle derdin ne, kıs kıs gülüp bakıyor
Birgün gelir senin de defterini dürerim

Nilüfer yeter artık bırak söylenip durma
Dünya bir penceredir bak geç kendini yorma
Hazırla sen bohçanı gerisini hiç sorma
Ölümle öpüşürken gülerek can veririm