Ölümsüz Kahramanlar

Annesinin duaya kalkar iken elleri,
Tezkereyi almaktı, Mehmet'in hayalleri...

Gencecik bir fidandı, henüz yirmi yaşında,
Vatan sevdası vardı, onun kalp atışında...

Nişanlısı gün sayıp, yol gözlerken hanede,
Mehmet'im son mektubu, yazmıştı cephanede...

Diyordu son satırda, beklemeyesin ey yar,
Duydum ki ötelerde, peygamberli düğün var...

Sonra ağladı Mehmet, son damla mektuptaydı,
Vatan sağolsun deyip, noktayı koymaktaydı...

Acı bir ses duyuldu, Mehmet'in telsizinden,
Düşman mevziye sızmış, anla ayak izinden...

Silahını kavrayıp, çarpraz duruşa geçti,
Hedefe ilerleyip, yardan, serden vazgeçti...

Tetiği çekti birden, düşmanları görmüştü,
Pusu atayım derken, Mehmet pusuya düştü...

Talihsiz kurşun yedi, önce sağ bacağından,
Hiç de haberi yoktu, şehit olacağından...

Yere düştü öylece, tüm karakol basıldı,
Bir kurşun daha yedi, Allah deyip sarsıldı...

Düşman, kirli elini, bayrağa uzatmıştı,
Mehmet'in gururunu, bu durum yıpratmıştı...

Son can havliyle dönüp, düşmana kurşun sıktı,
Mehmet'im sayesinde, bayrak gönlere çıktı...

Çatışma durdu birden, düşmanlar kaçıverdi,
Şehadet şerbetiyle, Mehmet canını verdi...

Gıpta ederken ona, semadaki melekler,
Duası biten anne, şimdi Mehmet'i bekler...

Ey şehidim, ne temiz, toprağa akan kanın,
Rengi senden geliyor, ay yıldızlı bayrağın...

Şehadet şerbetinden, biz de içebilseydik,
Ol sırat köprüsünden, senle geçebilseydik...

Şehit Mehmet'in kanı, bayrak ile özdeşir,
Onlar hep diridirler, akla böyle yerleşir...

Şehit ki hayattayken, Kur'an ile yüzleşir,
İslam üzere ölür, ondan ölümsüzleşir...