Ölümü Kara Toprağınla Filizlensin

Düşünmekten yoruldum
hasretine düşler sarmak
yorgunum
artık yokluğunu s/atarım varlığına
sensizliğini
sessizlığe bıraktım

baktım olmuyor
güneşe umutla b/akmak
nehir suyu gibi gitmek gerek
gideceği yere
kaderi saklayamadım kendime
o bilinmeyen bilmeceye

ve son sözümle
en güzel gülüşümle
son durak kara toprak olsa da
ölümün en güzeli ömrümün düşüyle
en derin umuduyla sevdim dılo
gönlümün yadigarı sevdam

beni benden ç/alan yar
bir gülüşün bir ömüre yol ç/ağlayan
öyle bir gülüşün olsun içimde
bitmesin kara sevdaya ölüm çaresiz kalsın

eğer düşersen toprağı bereket olsa
ölümü kara sevda say
sonsuzluğu toprakta filizlensin
bahtımın gül ekenleri
soylu sevdanın kaderi g/özüm yemini
uyan gözlerin doysun
b/aksın uzaklara gökyüzü renklerine

sevinçle gülüşlerin en zor güzeline
yaşamın en pak görünen yolculuğuna
ölümü sevda sayan yüreğinle
bir gün olur unutursan gözüm sende kalırsa
düşün hasretine düşen yüreğimle
koşar adım yürür adımlarım dört nala

gözüm sende kaldıkça unutma
bir yaşamın gözünde oku
sensiz olmuyor şevkimin sabahları...

27*12*13*Karataş*