Ölümü Sevdim!

Tırmanıp göğün en üst katına Geride bıraktıklarıma baktım sadece Kalabalıkta kimse konuşmuyor Herkes içinden sesleniyordu bana Duymak istemedim Hani dayanamaz da dönüveririm diye Tüm geç kalmış çığlıklara Kapattım kulaklarımı Şimdi bir avuç zencefil Bir tutam çörek otu Birkaç damla gül suyuyla Seni sevdim ölüm

allah gecinden versin kurguda olsa her ölüm erken ölüm erler eskiler agzınıza bin sağlık o kadar güel anlatmışki dizeler ölüm bile şirin gözüktü gözüme

terikler çok çok iyi bir anlatım

Bir sarsıntı tutar, ardından iliğe vuran bir soğukluk yayılır. Ansızın gündüz geceye döner, karanlık basar. Gökle yer arasında ne varsa rengini yitirir. Hayra alamet olmayan bir sessizliğe gömülür mekan. Hemen ardından teslimiyet bütün kasvetiyle çöker ve çaresizliğin genzi yakan kokusu alır her yanı. İşte o anda umut boğazda düğümlenir... Evet... An gelip çattığında, göğün gürlemesini yüreğinde hisseder kişi. Ve dehşetle farkeder, hep dağların ardına düşen yıldırımın bu kez oraya düşmediğini. Yaman bir vurgundur bu. Öyle ki, bütün tecrübeler dile gelse anlatmaya güçleri yetmez Unutmayın şairem ölüm son değildir Siz ölmeyin ihtiyacı var şiirelrin size güller açsın yüreğinizde

Geceden kalan düşlerden yarın ki doğacak güne...

harika bir çalışma yine

kutlarım dila hanım

sevgiyle kalın

ölüm sevilir mi dedim bir an kendi kendime.....😏😏😏

gülsuyu kokmuş sayfa:):):)tebrikler👍👍

sevgiler şairem👍👍👍

yaşanılanları yazmaktan yorulmadık mı? Bu yakada tepelerden sevgiyle merhaba!