Ölümü Vuran Çocuk

(Çok daha önce yazılıp paylaşılamayan şiir)

kim bilir?

Ölümünü vurdu çocuk,
ölüm vuruldu.
Ölmeden önce
üç el silah sesi duyuldu.
Tek kurşunla…
Alnının çatından vurulduysa ölüm
diğer kurşunlara ne oldu?
…
Herkes azmettireni arıyordu.

Ölümünü vurdu çocuk.
Ölümün kalbi yoktu, biliyordu.
Aklına koydu ölümü,
ölüm karşısında duruyordu.
Ölümü vurdu çocuk, ölümü tanımıyordu.
Tanrıya da ölüme de meydan okuyordu.
-Sen başlattıysan da
ben son vercem, diyordu.

Ölümü vurdu çocuk.
Ölümün işi bitti.
Çocuk, yaşamayı sevmedi gitti.
Hızla uzaklaştı, geçti dünyadan.
Geçti sevdalardan,
yazılmamış mektuplardan,
söylenmemiş bozlaklardan,
içilmemiş pınarlardan geçti.
Henüz yağmamış en beyaz karlardan
geçti çocuk.
Bomboş caddede
henüz ayak basılmamış olandan.
Geçip gitti çocuk,
ayak izi bırakmadan.

Ölümü vurdu çocuk,
ölüm canlar taşıyordu.
Çocuk göçüp gitti,
ölüm hâlâ yaşıyordu.

Ölümü bırakıp gitti çocuk.
Yolu ölüm biliyordu.
Çocuk erken düştü yola,
belki yolu arıyordu.
Belki yolda kalıyordu.
Belki çoktan kayboldu.
Kim bilir?