Ölümün Gözucundan Kertiyorum Mevsimleri

Ölümün gözucundan kertiyorum mevsimleri
Bir meleğin yegane uydusudur hayalimdeki ışık
Hiç kimse yağmur kadar samimi ağlamadı
Yağmurun söyleyecekleri var karla karışık

Oedipus gibi yuvarlanıyorum kaldırımlarında aklın
Sokak lambaları kirletiyor karanlığın bekaretini
''Biraz daha sükûnet''diyor yıldızlar ağlamaklı
Biraz daha sükûnet gerek çığlıklarla karışık

Gayya kuyusunda ergin bir acıyla yüzleşiyorum
Yüzüm kuruyor ayazda;iklimler sarhoş çünkü
Zamanın avcundaki çiçek kuruları tenimde tutsak
Nuh'un gemisinde korkularım tufanla barışık

Bir savaş ganimetidir ruhum bu çöl yerinde
Güneş çırılçıplak yüzüyle karanlığa teslim
Bir ağaç gölgesi kadar kutsaldır elinle içilen su
Hangi kuyuda daha derin uyur yılanlı sarmaşık

Yürüdükçe uzayan yoldur,kısalan adımların
''Yürümeyi terket''diyecek içindeki cılız ses
Yürümeyi terkedersen zaman durur,su akar
Ayakların ıslanır zamansız bir acıyla karışık

Sonu gelmez bir cümledir yüklendiğin öznesine
Hangi dilde daha gür çıkacak ki kısılmış sesin
Sen söyledikçe ağır ağır tükenecektir nefesin
Ne kadar susarsan,dudaklarındaki alev o kadar ışık

...