Ölümüne Heval

Hep aynı yerden vurulduk
Eylül'ün dokunuşları hoyrattı
Gömleğimiz kandı heval
Can kırık
Can paramparça
Ölüm dokunurken yüreğe



Aynadaki yansıma aldatandı
Her şey aynanın sırlı yüzünde saklıydı
Halkımın ezilmişliği
İnancımın yok sayılışı
Anaların gözyaşı
Ve bebelerin ölümü gizliydi acılarımda
Kan kıran bir yaraydı yıllarca kanayan



Ve
Zaman içinde acılarımızı okşayıp
Onlarla haşır neşir olduk
Öyle anlar oldu ki
Acımızı bile sevdik



Dünyanın düzeni böyleydi
Kimi ağladı
Kimi güldü
Kimi gelmezin peşinde
Kimisi de olmazın
Hayat ne garip
Sisten kocaman bir perde



Oysa
Bildiğimiz bir gerçek vardı
Biz bu ülkeyi çok sevdik
Evlat gibi
Ana gibi
Yar gibi
Ölümüne sevdik
Ölümüne heval