Ölürüm Sevdanın Hasına G/özüne

sen ve şiir
ben hasret dağıtırken
sen ölümü yazdın amel defterine

sensiz gülüşlerim
körün aydınlığı sevinçli düşlere giderken
gözü amalı bir aşkın rengine umut sardım

sen olan yokluk yabancı el gibi
hasret toplarken bile düşlerimle yaşıyorsun

şimdi ben sana yorgun gözlerimle b/aksam
iki gözüm kör olsun ki
sen yaban elde isyanin alevli mısralarda tutuşsun
ben b/aşka diyarda mavili göktaşına duam okunsun

şimdi yeminli yabancı yar sesinle
bir taş atsam yaralarım kanarken
uçan kuşun kanadı kırık misali sevdamın yarası

yaralı kuş düşse de
imkansız özgürlüğe uçamıyorsa
yollarım bağlandı yıllarım sensizliğin koynunda
ben ağlarım bir ömüre sayılan s/onsuzluğuna

bir aşk şiirine adını yazsam
okunmaz bilirim
benim derdimin çaresi yaman
ondan sevmelerim okyanusları aşarım

ben yüreğimin sularında b/akarken
sevdam bana çok sevda öğretirken
yaşamın g/özünden tutarak umuda koşuyorum

dört nala koşuyor gönlümün feryadı dünya kadar
nerde o ölümü sevda koynunda koşanlar
yüreğin ateşiyle sularına yanayım

varsa yanayım ölümün kıyısına
anısı denize bakan anıtıyla kalayım

öleyim denizine
umut sevda toplayan yüreklere yanayım
sen olmadan ölüm ele geçmez bil
bir ömür gözlerine kalayım

kavuşmak zor olsa da gönül sularım
ç/ağlayacak gözyaşları sonsuzluğa bakacak
ben seni gözlerinden severken okudum yazdım

22*10*13*Karataş