Ölüyordum Aslında

Bazen akşamların sessizliğine boğulurken
Çırıl çıplak bir çocuk gibi düşüncelerim
Öyle saf ,masum ve korku dolu gözlerim
Gezerken ellerin yüreğimde, bir sızı duymadan
Ve eksikliğini bilmediğim bir çırpınıştır irkilişim

Titrek ellerim heyecanına yenik düşerken
Rüzgârla esen kokunu içime hapsetmekle
Avuçlarıma yazdığım ismin terlerken
Üşüyordum aslında önünde kavrulurken

Yüreğimden usulca gidişini seyrederken
Sana mutluluklar dileğiyle yetinmekle
Senli olan hayallerim yüzer yüzer tükenirken
Kaçıyordum aslında sana bakarken

Telli duvaklı seni ellere gelin ederlerken
Kınalı ellerine hayat kelepçesini takarlarken
Bakmaya kıyamadığım yüzünde gamzeler açarken
Gülüyordum aslında, kendime ağlarken

Bağlamamın en hırçın teli, seni çalarken
Şiirlerimin son kelimesi sen olurken
Yitirdiğim, sadece sana olan aşkım olmazken
Kavuşuyordum aslında, sen giderken

Geline şereftir karşısında halay çekmek
Geline şereftir üstüne ağıtlar yakmak
Geline şereftir kurşun seslerini göğe yükseltmek
Ölüyordum aslında, sen gelinlik giyerken