Ölüyorum Sevgili

Sen buralardan gittin gideli
Yüzüm bir türlü gülmedi, gülemedi
Yüreğimin feryadı dinmek, tükenmek bilmedi
Kimselere anlatamadığım derdimi
Kalemler kelama dökemedi
Yokluğunda ölüyorum sevgili.


Aylar oldu sen kapımı çalmayalı
Gözyaşlarımı silerek, sıkıca sarmayalı
Aylar oldu dizlerimde saçlarını okşamayalı
Ve dizlerinde huzurla uyumayalı
Sensizlikte ölüyorum sevgili.

Aylardır günaydın busenle uyandırmadın
Gözlerime buğulu gözlerle bakmadın
Teninin kokusuna böyle hasret bıraktın,
Gör darmadağın halimi, duy artık feryadımı
Sensizlikte ölüyorum sevgili.

Bizi ardında boynu bükük mü bırakacaktın?
Hani son nefesimde ellerimi sen tutacaktın ?
Sen bu sözlere sadık kalamadın
Azrailin peşinde, kara toprağı yar saydın
Hasretinde ölüyorum sevgili

Her gece Azrail canımı alsada
Diriliyorum her gecenin sabahında
Sözüm sözdür sevdiğim, dönmem yolumdan asla
Kahırlara bürünüp, boğuluyorum gözyaşımda
Yalnızım, yalnızlıkta ölüyorum sevgili..



Satırlarıma güçlü yorumu ile nefes olan sayın Hayrunisa Şenel'e teşekkürlerimi sunarım...