Omid*

Sen geçerdin, ömür geçer,
Silinirdi kahkahaları yüzümün.
Bir ayna kırıklığı kadar yalan,
Bir düş bozukluğu kadar sahici.
Hep çıkardın yazı turalardan,
En ıssız köşebaşlarından,
Sonra bir is, bir yanış bıraktın ardından;
Yandı çağlar boyu
Karanlık hiç silinmedi alınlardan.

Bir namlu tazeliğinde adın,
Beni bu çağda ne ile yargılarsanız yargılayın;
Çağlayan suyun çoşkunluğu bendedir,
Bende akar dinmeyen kanı yaraların,
Yarınların sazendeliğine kapılmış
Hani hayallar omuzlanılmış, taşıyan nerde,
Nerde bileti tükenmiş trenlerin yolcusu,
Ne için var gücüyle asılıyor sirenlere vatman?
Oysa ne çok da sevdaydık serde.
Ne için yaşıyorum?
Toprağa düşen bir çiy tanesi,
Yanaktan süzülen bir yaş değilsem.
Sonra vurulsam tazeliğinde ömrün
Var mıdır kayıtlara şerh düşülesi,
Katlime ferman?

Düşsem ne olur gözünden
Yanaktan süzülen bir damla yaş değilim,
Asılan ben değilim hayatın ardından
Vatmanla tanış olamadım hiç
Üstelik biletsizdim,
Vebali yoktur bende
Biletleri tükenmiş yolcusuz trenin
Darağacını ben kurmadım,
Kalemimi kıran da kim,
Kimden sorulacak hesabı zerdali çiçeklerinin?

Rüyamı anlatıyorum güneşe,
Her ne kadar bunun bir delilik olduğunu bilsem de
Uçurumlar ekliyorum araya, yüzyıllar
Köhnemiş bir barınak benim kalbim,
Benim kamburumdan doğuyor karanlık
Kalemimden akıtıyorlar irinlerini
Ben değilim oysa baharlara küs;
Sabahlara aydınlık olmak istemişimdir çokça zaman,
Güneşin bir gün doğmayacağına işaret olarak,
Göklere bulut, yağmura kanat
Kalem, divit, açacak..

Yüzyılların yaşamak tortusu da
İnsan denilen eşref-i mahlukat da
Silindi gözlerimden
Ah rüya,
Bir zaman kanadıydım
Neden küsülü kaldık,
Nerden çıktı bu sayrılık?
Ah rüya,
Dört yanımda birikmiş güruh;
Kaf nerede?
Çoktan silinmiş adresi
Yağsın diye beklediğim yağmurlarda.
Korkularımı ezip geçen de kim,
Neden tanımıyor beni zümrüdüanka?

Yüzüm satılıyor yüzüm
Ölümüne çarşılarda
Sonra bir eylül bir de hüzün, çalınan şarkılarda
Ve bozuyor havasını ömrün
Radyolarda çığlıktır savaş;
Nerde sokulsa kulaklara,
Bir hırsızın armonikasıdır...
Faydası yok şair cesedinin
Sözü geçmez ulaklara.
Ey turnam turnam susmuş türkülerin
Tadı kalmamış mevsimlerin
Vakti geçmiş sevmelerin
Uç burdan uzaklara
Bu homurtulu ses senin çığlığın olabilemez
Adın ümit olsa ne çıkar; teksin
Gitmekten öte sana bir yol bulabilemez...


*Omid (Ümit) İran'da 15 yıldır yalnız yaşayan ve neslinin son batı ak turnası. Fotoğraf da Omid'in kendisidir kuş bilimcimiz Emin Yoğurtçuoğlu tarafından çekilmiştir.