Ömre Bedel Gibi

Yâr, dizinin dibinde her gün yatmak üzere
Yad ellerden gelerek 'nerde?' diye sorarım.
Pencerene uzanıp seni tutmak üzere
Sarmaşık gül olup da duvarını sararım.


Kokumu senden alıp rüzgârlara salıp da
Her yörede arayıp muhakkak ki bulup da
Yoksan, yapraklarımı dağıtarak yolup da
Esen yele tutunup tüm evreni tararım.


Kuşların kanadına selamımı bindirip,
Senin olduğun yere öncüleri gönderip,
Boş gelen ulakları tekrar geri döndürüp,
Bir haber çıkmayınca üzgün, mahzun dururum.


İşte geldi ömrümün son demi, son cuması
Bunca yıl sevdim n'oldu yok mu hiç acıması?
Şimdi biter mi, bilmem gönlümün sancıması.
vuslatın saatini hep umuda kurarım.


Aşk üstüne yazılmış kitaba göz atarak,
Okurken cümlelere canımdan can katarak,
Hızla geçen zamanı az daha uzatarak,
Sayfa sayfa çevirip senden bir iz ararım.


Başımdan esip geçtin gül kokulu yel gibi,
Sevdan önüne katıp sürükledi sel gibi,
BU aşk üç, beş gün değil, bir ömre bedel gibi.
Doldururken vademi "değer" diye yorarım.