Ömre Ömür

Kan kızılı ayaza teslim karanlık
Çöküyor korkusu en derinden
Ağır bir roman okunuyor
Tutunamayan kadınlığım
Sancılarla boğuluyor!
Kopuyor parça parça içimdeki çocuk
Gece güneşe tutuklu
Toprak kokuyor
Suya karışıyor
Bedenimden kasıla kasıla ömrüm gidiyor
Boşalıyor sağanak
Çisil çisil ıslanıyor
Gözler
Anlaşılmaz sözler
Sayıklamalar
Tufan bu ! Deprem.. Afet bu !
Kan ter içinde şu yosma aşık
Mucizeyle gelen o melek yüzlü ışık
Yaralar yine kadın çocuk
Masumiyet akıyor damla damla
Bulanıyor duruluk
Avuçlarıma dökülüyor o ömrü düşkün kılan varlık
Ölüyor ölüyor diriliyor arsız kadınlık
Ömürden söküyor ömrü aya dolan çocuk..

...

Ömür göç yolunda, gidiyor işte adım adım boş beşiğe.. boşalıyor duaksız, duraksız... kaçıyor savunmasız savaşlarda uçurtma ipiyla bağlanmış ömrümde..Ölüyor ömre bedel ömürsüz kadın çokluk!