Ömrümden Öteye Taşıdığım Asya

Sen
Hiç bir dünya teleşanı değişmeyen ruhumda
Filizlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım
Kalbimin acısından hafif bilmedim acını
yenilen herkezin boğuntusuydu kaybolduğum uzaklık
yüzün her bulutladığında nereye gidersem gideyim
seni yürüdüm hep
Sesine güvendim sadece
gözlerine en çok yakışan gülümsemene
gökkuşağının altından geçen çocukların şımarıklığıydı,
saçlarını her araladığımda gövdemdeki ürperti
aşkla baktım şiirleri okurken fotoğrafına
senin soluğunu çekiyorum şimdi
bütün hapislerin penceresi yaptım seni
Sen
'ömrümden öteye taşıdığım Asya'
öfkeni bile özledim
Nasıl bi uzaklıktan geleceksin bilemiyorum
Ayrılıktan medet umar oldum
Kaşlarının işaret ettiği yerde duracağım
Kararan gümüşler gibi duracağım
İstanbulun acılarına tutunarak özür dileyeceğim
Işıklı bir korunak arayacağım sesinin kıvrımlarında
Gelmen iyiliktir diyeceğim
Yüreğimden başka yanıtım olmayacak
Bir sorudan bir soruya vuracağım seni yine
Dünyanın bütün yağmurları yağacak iki söz arasında
'Seni Seviyorum'