Ömrüme Bakmaktı Sana Bakmak

Sonra çıkıp balkona,
derin derin baktım yıldızlara.

Gökyüzünü içime çeker gibi güldüm
bilmem kaçıncı kez kurduğum cümlem
yine dudağımda.
İnadına,
'hayırlısı' dedim içimin boşluğuna
inadına,
ellerimi uzattım umutlarımın boyuna.
Senden ümit kesilmezmiş Rabbim,
şükürler olsun umudumu yarınlara bırakışına...

Sonra sen geldin aklıma
içinden,
dua ezberleyen bir çocuk heyecanıyla.
İçimde binlerce anaforlar çırpındı
lal oldu sorularım bir Elif sabrında.

Düşündüm geceyi yıldızların türküsünde
dindirdim içimin uğultusunu binbir güçlükle
öyle ya sevgili
aşkın denizinde kum taneleri varken
hani hep diyorlar ya,
ya balığın gönlü çöle vurulursa..?

Sonra... Gözüm takıldı bulutlara
anlat yağmur dedim
masum insanların gözleri neden sana benzer.
Hep,
sihaya mı boyanır hüzünler yalnızlıklarda.?

Oysa bir şiiri,
bir de seni sevdim ben bunca nimet arasında.
Aynı kaldırım taşına,
ikimizin adını yazdım tüm hislerimin umuduyla.

Bir sigara daha yaktım karanlık yanıma,
oysa,
sadece sigara değildi yanan biliyordum.
Bugünlerde çok özledim,
bugünlerde çok özneydim,
bugünlerde çok öyleydim yokluğunda...

Sonra içime baktım uzun uzadıya
acıyordun,
kanıyordun, sığmıyordun be kadın,
ölüyordum sana ait olan her yanımla.

Kaç gece ağladım da duşta
içsesim yankılandı hüzünbaz boşluklarda.

Gizlensin diye kalp kırıklıklarım
suretimde taşıdım tüm iyi niyetli tebessümlerimi
hiçbir teknoloji uzaklaştıramadı kokunu
sana içtiğim gecelerde en çok bizi kanattım.

Kanserim diyorum be kadın,
anla.
Ne olur,
bana yarabandı uzatma.