Ömrümün

Bir yanı gün gibi ak ömrümün,
Bir yanı karanlıklar içinde gömülü,
Yapışmışız çift elle hayatın yakasına,
Ne anlattığı belirsiz gözlerimizin,
Bakışlarımız sanki birer ölü.
Yine de umuttur, incecikten sızar yüreğimize,
İnsanlık onuru için bir parça.
Alıp savurmuşlar bizi,
ömür paramparça.
Talan edilmiş bir bahçenin son gülü.
Bir duvar ki yüksek önümüzde,
Kan, kin ve nefretle örülü.

Birgün gelecek,
hiç doğmamışız gibi olacak,
Alıp götürecekler (seni) bir uzak diyara.
Belki tek bir gülüşümüz kalacak,
-bizden sonraki insanlara...

Yaşamak acı, yaşamak zor.
En nazlısıdır çiçeklerin sevgi.
Alacakaranlıkta üzerine doğarken güneş,
Yeşerecek olan tomurcuklarla büyüyen
bir karmaşa, bir telaş.

İncecik bir iple bağlıdır, ölümle yaşamak.
Görünmez bir gizdir, bakıp da anlamak.
Ne ben yaptım ilk şarabı, ne de ilk silahı.
Belalıdır tutuverir, düşen insanın ahı.

Hızlı hızlı geçer odum,
-ıslak taşlı kaldırımlardan.
Aldığım nefeste, verdiğim nefeste farklı.
Bir gülüşün ki aklımda çivili,
-yüreğinde saklı.