Ömür

bir türlü
farkında olamadık baharın
bir kelebek uçup gitti
bir çiçek açıp bitti...
kokusu tüttü tenimizde...

gök gürlemeseydi eğer
bilemeyecektik yağacağını
aşk denen yağmurun
ilk düşen yıldırımın
beresi yandı yüreğimizde...

yaz güneşi yıktı tenimizi
tadı baldı meyvemizin
yerken unuttuk geçen zamanı...
yeni bir baharın müjdesi dirildi
gitgide solan rengimizde...

en çok hazan yordu bizi
sisin içinden bakan güneşi
aşk sandık da
üşüttü özlemi..
sızısı kaldı dizimizde...

kış geldi gelecek derken
bir yerlerde alınan kararla
serildi yatağımız
uyuduk sonsuza kadar...
ölüm (çakıl) dı gözlerimizde...