Ömür

Garip ama insan her defasında bırakmıyor kendini
Ne kadar yıpransa da ruh dayanmak istiyor
Her seferin de o tokat gibi gelen acı
Sanki daha yaşama tutunduruyor
Bilmiyorum korkuyorum içimdekini dışa vurmaktan
Kendimi toparlayamamaktan
Bazen içimdeki acıları sığdıramıyorum
Bazı olaylar yaralarıma dokunuyor
Yine de çıtım çıkmıyor
Beynim üzgün, yıpranmış, taşıyamıyor düşüncelerimi
Anlatamıyorum kendimi
Yaşamdan kaçamıyorum
Çünkü başka dünyam yok
Alışamadım etrafımdaki her şeye
Duruyorum
Çoğu her şey yabancı geliyor bana
İnadına bazen acımı gömüyorum
Bazen çocuk olasım geliyor
Sözlerim çocukça konuşurken öyle takılıyorum
Ne kadar da uğraşsam düşünmek zorunda bırakıyor beynim
Bazen yandım yanarak yok oluyorum diyesim geliyor
Bazen ağlamak istiyorum tutmadan
Yaşamı okyanusa anlatmak istiyorum
Ancak derdimi o taşır
Kayalara oturup bakmak istiyorum
İçimdekilerini ancak atıyorum
Gözyaşım yanaklarımdan akarak yol boyunca sana yol oluyor
Bazen renkleri birbirine katıyorum
O manzara karşıma çıkıyor
Düşlerim gibi her renk birbirine girmiş
Lügatim da yok çoğu şeyleri anlamını bilmeden devam ediyorum
Ömür nedir? Düşünmeden cevabını sormadan yaşıyorum
Ömür ...Ömür
Günleri dolduramıyorum.. Bitmiyor
Ne zaman dünyam duracak o zaman yaşam benim için başlayacak sadece benim için değil herkes için