Ömür Dediğin Bir Bilmece

şimdi bir bilmecem var çocuklar
anlatsam gülmeden dinleyin
içimizde kahkaya olsun
gülüşlerimize doyalım

şimdi ezberim bozuldu sensizliğin yok oluşuna
varlık yokluklara kalan sis hiç unutulmayan yürek
ömür dediğin nefes almasan olur bir bilmece

gönül yaralarım tazelenirken yüreğim k/anardı
derdi derman olan sensizlik bildiğim tek şey
güneşinle iyileşmiyor nasıl yaraysa

iyileşede yaralar gönül hasreti bitmiyor
aşk olsun gözün doymasın toprağa
ben öleyim arkanda ağlamayan gözlerin

gözde akan damla olayım
bir ömür göle dönse içinde yüzeyim
sen içimde yaşayan bir bimecesin ömrüm
unutulmaz gecelerimdesin uykusuz

tam anlatacakken ağacın sirvesine uçuverdin
bilmeceyi düşünürken ardından baka kaldım
sana olan düşümü unutan ömrüm

ben sana n/arsız günlerin olsun demedim ki!
şimdi hayat bilmecesine düşersin yolların
o zaman anlat çocuklar dinlesin
belki nasihatın olur...

18*08*12*