Ömür Yelkeni

Dionysos'un şarap dolu masasında
Raks eden kadınların mutluluğu gibi
Sahte ve acımasızdı yaşamak
Her akşam yüzünü gösterir
Gün doğunca ufuktan çekilirdi

Ve ben bir kez daha küfrederdim
Yeni gündüzlere uyanmaya
Penceremin kenarında biriken güvercinler gibi
Sevdanın sırma saçlarının arasına üşüşürdüm
Ya da ben yanlış bilirdim
Sadece üşürdüm

Kalmışsa evrende Ömer'in adaletinden eser
Ben de yaşamaya yemin ediyorum hayatı
Ama yoksa eşitlik denen illet bu dünyada
Tutankamon'un laneti üzerime olsun ki
Feragat ederim tüm dünyevi zevklerimden

Beni nasıl istiyorsanız öyle bilin
İnanmıyorum artık aşka da mutluluğa da
İster kafir ister münafık deyin
Taşlayın en sert duvarlarda
Zoruma gitmiyor alçakça yaşamanın hüküm sürdüğü dünyada
Alçak insanlar tarafından yuhalanmak
Belki de bize lazım olan tek şey
Ay ışığının altında sonsuzluğa sabahlamak

Ruhum binmiş bir küçük gemiye
Ölümün olmadığı diyara yelken açıyorum
Elflerin prensesi göz kırpıyor bana
Gözüm görmüyor hiçbir şeyi
Ne elfi ne de denizi
Uçsuz bucaksız bir boşluğa uzanan
Kara renkli yıldızlarla süslenmiş gökleri

Papatyalar baharı selamlıyor yine
Ve ben tutturmuşum bir ayrılık şarkısı dilime
Serzenişlerin hüküm sürdüğü bu gecede
Yön veriyorum yelkenime...